Aurten txapelketaz txapelketa ibili dira Uxue Kerejeta (Zumarraga, 1999) eta Andoni Oruesagasti (Zumarraga, 1998). Zaldibarko finalean bigarren postua lortu dute.
Noiz hasi zineten trikitixa eta panderoa jotzen, eta zergatik?
Uxue Kerejeta: Trikitixa jotzen zazpi urterekin hasi ginen, musika eskolan, eta panderoa hamar batekin. Niri familiatik datorkit zaletasuna. Familiako inork ez du jotzen, baina aitonari gustatu egiten zitzaion, eta entzuteko jartzen zidan.
Andoni Oruesagasti : Niri ez dakit nondik datorkidan zaletasuna, nire etxean ez baita trikitixarik entzuten. Amak esaten du kontzerturen bat entzunda gustatu zitzaidala.
Bikotean jotzen noiz hasi zineten, eta nola moldatzen zarete?
A. O.: Orain dela hiru bat urte hasi ginen, eta ondo moldatzen gara; gaizki ez behintzat. Eitzagako festetan jo genuen batera lehenengo aldiz, eta gero Aginagako jaietan.
Zer behar da trikitilari bikote bat ondo koordinatzeko?
U.K.: Elkarrekin ongi konpontzea eta konfiantza edukitzea.
A.O.: Bai, erlazio ona izatea. Hori oinarri modura izanda, errazagoa da ongi moldatzea. Ezagun batekin beti gusturago jotzen duzu.
Batera jotzen hasi zinetenetik asko hobetuko zenuten, ezta?
A.O.: Hasieran desastre samarra izaten zen. Ez geunden ohituta bikotean jotzera. Ordura arte beti talde handitan jotzen genuen, musika eskolako kideekin. Bat batean mikrofono bat jartzen dizute zuri bakarrik, eta gauza asko aldatzen da.
Eta txapelketetan jotzen noiz hasi zineten?
U.K.: Iaz, Zaldibarren egiten den Euskal Herriko Trikitilari Gazteen Txapelketan parte hartu genuen. Gure lehenengo txapelketa izan zen, eta seigarren postua lortu genuen.
A.O.: Iazkoa lehenengo aldia zenez, nerbioak pasa genituen. Aurten lasaiago joan gara.
U.K.: Aurretik izaten dira nerbioak, baina oholtzara ateratzeko kalejira jotzen hasten garenean pasatzen dira.
Aurten, txapelketa berean, bigarren geratu zarete. Gustura?
A.O.: Bai, ez genuen espero. Sorpresa izan da guretzat. Euskal Herri mailako txapelketa da, garrantzitsuenetarikoa, beraz, guretzat balioa du bigarren egiteak.
Zein pieza jo zenituzten Zaldibarren?
A.O.: Lau pieza jo behar izaten dira: fandangoa, arin arina, trikitixa eta porru salda. Edurne Iturberen laguntzarekin prestatzen ditugu piezak.
Zein da zuei hoberen ateratzen zaizuena edo gehien gustatzen zaizuena?
U.K.: Trikitixa eta porrusalda; abestu egiten dugu, eta beste grazia bat izaten du. Gainera, abesteak tentsioa kentzeko ere balio du; lasaiago jotzen dugu.
A.O.: Eta atseden hartzeko aukera ere ematen du abesteak. Arin arina eta fandangoa dena jarraian jo behar izaten da, eta neketsuagoa da.
Zer baloratzen da trikitilari txapelketetan?
U.K.: Gauza asko. Zailtasuna, bikotearen arteko koordinazioa eta trikitixaren garbitasuna, akatsik ez egitea… Abestea ere, pentsatzen dut, zerbait baloratuko dutela epaimahaikideek; behintzat, ongi kantatuz gero, inpresio hobea egingo die.
Zaldibarrekoaz gain, zein txapelketatan parte hartu duzue?
A.O.: Maiatzean hasten da denboraldia, eta Getarian, Orion, Elorrion eta Zeanurin izan gara. Gehiago ere badaude, baina ez gara denetara joan, noski. Getarian eta Elorrion ere bigarren geratu ginen. Momentuz ez dugu irabazi, baina ez goaz intentzio horrekin ere. Ondo pasatzeko jotzen dugu.
Nola prestatzen dituzue txapelketak?
A.O.: Lehenengo bakoitzak bere aldetik entseatzen du, eta hiruzpalau aste falta direnean hasten gara batera entseatzen. Astean hiru bat aldiz elkartzen gara, eta azkeneko astean ia egunero.
Zer duzue nahiago, txapelketetan jotzea ala erromerietan?
U.K.: Nik erromerietan. Presio gutxiago dago, eta gehiago disfrutatzeko aukera dugu. Txapelketetan lau edo bost epaile dituzu zuri begira, akatsen bila.
A.O.: Txapelketak, hala ere, ikasteko balio du. Eta lagunak egiteko ere bai, beste trikitilari batzuk ezagutzeko.
Trikitixaren munduan erreferenterik badaukazue?
A.O.: Gure erreferente nagusia Edurne Iturbe da. Irune eta Itsaso Elizagoien ahizpak ere bai.
