Laritza Perezek Zumarragako Bolo-Bolo kafetegia hartu du. Urriaren 2an irekiko du, beste izen batekin. Kolonbiar jatorriko zumarragar honek esperientzia handia du ostalaritza munduan.
Soraluze 7ko kafetegia Zumarragako historikoetako bat da. Ortiz-Revuelta familiak ireki zuen, 1983an. 2024an uztea erabaki zuten eta Ainhoa eta Eider Plazaolak hartu zuten. Bolo-Bolo izena jarri zioten. Hauek ere utzi egin dute eta urriaren 2an Laritza Perezek irekiko du, beste izen batekin. Perezek esperientzia handia du ostalaritza munduan.
Perez 1987an jaio zen Barranquillan (Kolonbia). Duela 20 urte etorri zen Euskal Herrira. «Donostiara etorri nintzen, nire bikote ohia bertan bizi zelako. Bertan lau hilabete eman nituen. Ondoren, Zumarragara etorri nintzen. Izan ere, bikote ohiak Sarralden lan egiten zuen eta egunero Urretxura etortzea denbora galtzea zen». Oso gustura dago Urretxu-Zumarragan. «Hemendik ez nau inork mugituko. Hemengo jendeak oso ondo hartu ninduen eta oso harreman ona dut jendearekin. Hona etorri nintzenetik, ez dut beste inora joateko beharrik izan».
Hamaika lanetan aritu da. «Heldu nintzenean, gainontzeko gehienek bezala, garbitzaile lanetan eta adinekoak paseatzen lan egin nuen. Baina ostalaritzan lan egin dut, batez ere. Ostalaritzan izan nuen lehen lana Urretxuko Geltoki tabernan izan zen. Ondoren, Apain eta Kabia jatetxeetan lan egin nuen. Monterrey tabernan, Oñatin eta Bergaran ere lan egin dut. Esperientzia handia dut».
2020an, lehenengoz, taberna baten ardura hartu zuen. «Laket taberna hartu nuen. Urtarrilean hartu nuen eta martxoan pandemia heldu zen. Oso ondo hasi nintzen, baina pandemiak sekulako kaltea egin zidan. Izan ere, Laketen lan asko egiten genuen gauetan. Baina pandemian ordutegia murriztu ziguten. Egunez bakarrik ireki nezakeen eta, gainera, ezin nuen taberna bete».
Anais zena hartzea eskaini zioten eta baiezkoa eman zuen. «Gure Trena izena jarri genion. Izan ere, Urolako trena ondotik pasatzen zen eta tren hura omendu nahi izan genuen. Gainera, tabernaren izenean tren bat aipatzea niretzat ere berezia zen: taberna hura hartu nuen momentuan, tren batera igotzen ari nintzen nire familiarekin. Beraz, izena oso esanguratsua zen, bai herriarentzat eta baita niretzat ere», aipatu du.
Haurdunaldia
Gure Trena tabernan oso gustura aritu zen. «Nagusiekin, bezeroekin… oso harreman ona izan nuen. Oso esperientzia polita izan zen, baina urte haietan nire bizitza asko aldatu zen: ezkondu egin nintzen eta bi alaba izan nituen. 19 urteko seme bat ere badut. Hori dela eta, nire bizitza pertsonala eta lana uztartzea oso zaila bilakatu zen. Ordutegia dela eta, batez ere. Gainera, tabernan sukaldeaz arduratzen nintzen eta beste gauza asko ere egiten nituen. Haurdun nengoela hori guztia egitea oso zaila zen. Alaba txikia tabernan jaio zen ia… Tabernatik ospitalera joan nintzen. Jaio zenean, horrela jarraitzea ezinezkoa zela konturatu nintzen. Garrantzitsuena nire familia zen eta taberna uztea erabaki nuen», gogoratu du.
Espero baino lehenago itzuli da ostalaritza mundura. «Beste taberna bat hartzeko bizitza osoa nuela pentsatu nuen, baina ez nuen uste horren azkar gertatuko zenik! Urtebete baino apur bat gehiago bakarrik pasa da Gure Trena utzi nuenetik eta bueltan naiz berriro».
Izan ere, Bolo-Bolo oso aukera ona dela uste du. «Nire asmoa etxean jarraitzea zen. Bi urte eman nahi nituen alabak zaintzen, baina Bolo-Bolo hartzea eskaini didate eta baiezkoa eman dut. Izan ere, nire ama ondoan bizi da, ni ere bertako bezeroa naiz, eta kafetegia ondo ezagutzen dugu. Bertako lana eta ordutegia nire bizitzarekin bateragarriak direla uste dut». Aukera oso ona dela uste du eta berriro horrelakorik suertatuko den jakiterik ez dagoenez… «Etorkizunerako horrelako zerbait nahi nuen, baina ez dago jakiterik etorkizunean horrelakorik aurkituko dudan. Ilusioa egin zidan nigan pentsatzeak. Kolonbiara joan nintzen eta hilabete eman nuen pentsatzen. Azkenean, hartzea erabaki dut. Pauso hau eman beharra dut. Aukera hau baztertu eta etorkizunean nahi dudana aurkitzen ez badut? Beharbada beste zerbaitetan lan egin beharko nuke eta nagusiek ezarritako ordutegietara moldatu beharko nintzateke», azaldu du Perezek.
Beldur pixka bat du, baina animatuta dago. «Kafetegia nirea denez, ordutegia nire beharretara egokitu dezaket. Orain arte lan egin duten bezala lan egingo dut. Goizetan gosariak emango ditut eta ostiraletan pintxo-potea egingo dut. Gosariei dagokienez, tostada berriak egingo ditugu eta, Gure Trenan bezala, zuku tropikalak egingo ditugu».
Astelehenetik ostiralera 07:00etatik 14:00 aldera eta 17:30etik 20:00etara irekiko du. «Ostiraletan, pintxo-poteagatik, beranduago itxiko dut. Larunbatetan ere 07:00etan irekiko dut, azoka dela eta. 15:00etan itxiko dut eta 17:30ean berriro irekiko dut, poteoa amaitu arte. Igandetan, 08:00etatik 15:00etara».
Anais taberna hartu zuenean izena aldatu zion eta Bolo-Bolori ere izena aldatuko dio, baina «sorpresa» izango da. «Izen esanguratsua izango da niretzat. Kafetegia irekitzen dudanean jakingo da bere izena. Asmoa urriaren 2an irekitzea da, 19:00etan. Irekiera ekitaldia egingo dut, 21:00ak arte».
