Azkenekoan gehiegi zekielauste izan zuen, "oraindik neguak bereak eman ez eta, zer duurdail horrek?". "Lozorroan dago oraingoz, eta dagoelagainera! Hankak hasi zaizkit nagitzen. Bi harri koxkor". Adinbatetik aurrera… "zirkulazioagatik izan daiteke". Dena.
"Ibiltzea komenikozait". "Kalterik ez dizu egingo! Halere…". "Ezdiet aldaparik emango belaunei – aurreratu egin nintzaion – akerrenmoduan ibilitakoa naiz eta gehiegikeriak ordaindu behar"."Horixe esan behar nizun, ahal dela maldarik ez" ezin jakinnik entzuten nion pentsamendua edo bera zen adi zegoena. "Gorakoanarnasa estutzen zait gainera" ni neurean. "Hemen baduzuelauan ibiltzeko bizikletarik gabeko…": diagnosia eta bilatzennuen erremedioa bermatuta.
Bada ezpada, "ea zerdioten birikok! Eseri kamila izkinan, faborez". "Ez dabeharrezkoa – entzun nahi nuena esateko betarik ezin galdu, harirazetorren edo ez pentsatu gabe – Bidegorrira joatea aginduz gerosendatuko naiz". "Askatu alkandora eta sakon hartuarnasa". "Hhhhh, pufff, Bidegorrira orduan.Hhhhh, pufff, ordubete egunean. Hhhh, pufff, euri, trumoi, elur…dagoen eguraldia dagoela, Hhhhh, puff, konpainia onean bakarrik bainohobeto beti ere. Hhhh, puff…" Agerikoa. "Sasoi beteanzaude, Andres! Esango nuke pasiorako laguna aukeratua duzulaeta aitzakia bila zabiltzala". Agerikoegia. Beti pentsatu izandut estetoskopioak arriskutsuak direla: sentitzen duguna entzutendute. Nik baino garrantzia gutxiago eman zion hanketako astuntasunarieta "udaberrira arte! Aurrez Bidegorrian topo egiten ez badugubehintzat!".
"Hau da eguzkitxogoxoa!" ezjakintasuna agertu geroko harridura sinesgarria izangobada. "Pasiorako aprobetxatzen dugu guk", badakizu guzeintzuk diren, baita gu horiei itxarongo diela argi utzinahi dizula ere, baina harridura azaldu. "Bai kasualitate politaegun politago baterako! Poztu nau zu ikusteak, Manuela". "Baitaneu ere, Andres! – puztu, piztu eta poztu begiak – Jubilatuetakolagun taldeak karta-jokora joan aurretik Bidegorrirako ohitura hartudugu. Eskuko behatzekin konta daitezke kale egindako egunak"."Ezin kontatu zu ikustearen poza, Manuela", agerikoaizan ala ez izan, dagoeneko ez dago hor koxka. "Zer gauza esatendizkidazun! – hasi da gua nira mugatzen – Ohitura onikez duzu galdu!". "Zuk ere ez graziarik". "Zalamerohalakoa!" ez da hotza izan masailak gorritu dizkiona. "Zeribegira egon ote nintzen?". "Beste denei! Ederra zinenbada!" akaso hotzak gorritu dizkio masailak. Baina ez galduaukerarik, "ederra zu, Manuela. Oraindik ez gabiltza berandu,zuk… Arratsaldeon Rafael – aukera ederra galdua – Manuelari arinintzaion kontatzen, ahateei jaten eman bitartean, DoctorAginagarenean izan nintzela. Zirkulazio txarra dudala, aldaparikez zaidala komeni… Eguerdian Bidegorrira etortzeko agindu dit.Manuelak esan dit hiruretan Lorentza, Anton, Pako, Jose Luis,Maria… zubi ondoko bankuan elkartzen zaretela…".
Rafaelek ez zuen pentsatzenari nintzena entzun. Ezta Manuelak sentitzen nuenik ere. Ez dutpentsatu nahi zer pasa zitzaion burutik, entzungo balit ere…"Maizago ikusi nahi zintuzket, Manuela. Adinean aurrera goaz etanire historia zurekin bete nahi nuke. Esango nuke pasiorako laguntzataukeratu zaitudala". Ausartuko naiz egunen batean. Bihar, DoctorAginagarengana joan eta auskultatu ondoren estetoskopioalapurtzen diodanean. Ea behingoz maizago ikusi nahi nauela esateariuzten dion!
Amaia Artolazabal
